The Great Escaper

In deze tijden lijken de bioscopen van Pathé alleen nog maar gevuld met grote Marvel, Dune of andere spektakelfilms. Natuurlijk kan ik dan naar het filmhuis, maar daar heb ik niets aan mijn Pathé pas. Gelukkig was ik laatst weer in mijn oude woonplaats Den Haag. Daar hebben ze Pathé Buitenhof, en daar draaien soms ook wat kleinere films. Mijn keuze viel op deze biografische film met Michael Caine. Ik ging om 11 uur in de ochtend, en haalde met mijn 46 jaar de gemiddelde leeftijd van het aanwezige kijkpubliek flink naar beneden.

“The world is always more palatable when seen through a glass.”

Michael Caine is zo’n acteur wiens films ik mijn hele leven al verslonden heb. Of het nou gaat om zijn vroegere oorlogsfilms, Alfie, A Muppet Christmas Caroll, The Cider House Rules, de Batman films, The Prestige… de man duikt mijn hele leven al op in prima films en geeft altijd een onuitwisbare indruk. Zelfs een slechte film als Jaws 4 licht een beetje op als hij in beeld komt. Hij heeft inmiddels zijn pensioen aangekondigd, en daarmee is dit wellicht zijn laatste kunstje. Maar hij laat hier wederom zien dat hij een film als geen ander kan dragen.

Deze film is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de 89-jarige Britse Royal Navy-veteraan Bernard Jordan, die uit zijn verpleeghuis “ontsnapte” om de 70e verjaardag van D-Day bij te wonen. Daar probeert hij zijn eigen demonen onder ogen te komen, en merkt hij dat hij niet de enige is die het verleden moet verwerken. Samen met collega veteraan Glenda Jackson (die niet lang na het voltooien van deze film overleed) laat Caine zien dat acteurs (net als ons gewone stervelingen) oud worden, maar hun vakmanschap nog even relevant is als vroeger. Jackson zet een prachtige rol neer als Rene, de vrouw van Bernard, die op haar manier omgaat met de hele situatie.

Conclusie:
The Great Escapist is een mooie en bescheiden film die de kijker op de juiste momenten weet te raken, maar soms ook spanning en ongemakkelijke momenten weet op te roepen. Soms zien we ouderen alleen nog maar als hulpbehoevend en worden ze veelvuldig betuttelend toegesproken. Maar alles wat we ons hele leven gevoeld, ervaren en gewild hebben is niet ineens weg zodra we een bepaalde leeftijd hebben. Juist dat element bracht de film goed over. Alleen heel cynische recensenten (looking at you Volkskrant) kunnen zich permitteren deze film af te doen als goedkope tranentrekkerij. Juist in een tijd dat diezelfde recensenten films als Dune verafgoden was deze film even een verademing.