Om de nieuwe Zack Snyder film te zien moest ik natuurlijk eerst deel één tot me nemen. Zack Snyder is een regisseur met een paar aardige films (300 vond ik toch echt wel tof), en stijl boven inhoud producten. Met name zijn werk voor DC was enorm polariserend. Ik vond zijn bombastische slow-motions heel irritant, ze haalden me continue uit het kleine beetje verhaal dat er was, en dat zal in deze film niet anders zijn. Ik zie Snyder als een nieuwe Michael Bay. Bay is de man die alles opblaast, Snyder de man die overal een slow-mo in wil gooien.
“It’s just, uh… that would be a last step to becoming a full member of this community. I’m telling you, this is home now.”
Wanneer een vredige nederzetting aan de rand van een verre maan wordt bedreigd door de legers van een tirannieke heersende macht is Kora (Sofia Boutella), een mysterieuze vreemdeling die tussen de dorpelingen leeft, de beste hoop op overleving. Haar missie: strijders vinden die alles op het spel durven te zetten om tegengas te geven tegen de machtige overheersers. Kora verzamelt een kleine groep krijgers om zich heen: buitenstaanders, opstandelingen, boeren en oorlogswezen uit verschillende werelden. Wat ze deelt is een dorst naar wraak en verlossing. De opstand lijkt te gaan beginnen.
Deze film is vooral een verzameling van scenes en verhaalelementen die Snyder in andere films bewonderde. De Star Wars connectie is al uitgebreid besproken. Ook Rebel Moon is een space-opera waarin Rebellen tegen ruimte-nazi’s vechten. Het voelt allemaal een beetje als een cheap ass knock off. Hoewel goedkoop? Netflix tikte toch 166 miljoen voor twee films af. De film begint met een soort simpele variant van de openingsscène uit Inglorious Basterds. Er zit een variant van de Cantina scene uit Star Wars in. We zien een soort nep lichtzwaarden… je krijgt te vaak de indruk het allemaal al eens eerder en beter gezien te hebben.
Recensie:
Mooie beelden zijn Snyder’s sterke punt, een verhaal vertellen niet. Hij overlaad ons opgezette tijden met expositie, maar het verhaal en de karakters willen voor mij nooit gaan leven. Sterker nog, op de hoofdpersoon na blijven ze bijna allemaal niet hangen. En alles maar dan ook alles is voor Snyder een gelegenheid voor overdreven dramatische slow-mo’s. Een vermoeiende kijkervaring. Ik keek deze film om deel 2 te recenseren, maar of ik daar nog zin in heb?
Be the first to comment