Het had al even wat eerder moeten gebeuren, maar Youp sloot in Mei dit jaar een glansrijke carrière af. Een carrière die al in de jaren zeventig begon, rustig opbouwde in de jaren ’80, en met de oudejaarsconference van 1989 explodeerde. In de jaren ’90 schreef hij succesvolle columns, stond avond na avond op uitverkochte podia, en bouwde gestaag verder aan zijn succes. In de nieuwe eeuw mopperde een nieuwe generatie dat hij wellicht niet meer van deze tijd was. Een gegeven die hij in zijn laatste show niet aan zich voorbij liet gaan.
“Op een pak melk staat ook een datum”
Ik zag Youp voor het eerst tijdens de oudejaarsconference van 1989. Ik woonde in een huis vol volwassenen en was 12 jaar. Terwijl die zich te buiten gingen aan bier en wijn mocht ik… een Bucklertje drinken. En laat dat nou net de show zijn waarin Van ‘t Hek dit alcoholvrije bier compleet ging platbranden. Het was een hilarische avond die voor veel cabaretliefhebbers in het geheugen staat gegrift als de beste oudejaarsconference ooit. Nu, 35 jaar later, keek ik naar zijn laatste show, een blikje Amstel Radler in de hand. Raad eens welk merk hij nu afzeek?
Youp is de koning van het aan de kaak stellen van geneuzel, gezemel en proleterige kleinburgerlijkheid. Daarbij schuwt hij de zelfspot niet. De afgelopen jaren was er uit progressieve jeugdige hoek veel kritiek op woorden als “pisnicht”, en vonden veel mensen dat Youp een beetje was geworden waar hij zich tegen afzette, een volgevreten succesvolle boomer. Van ‘t Hek zet in deze show deze mensen met veel lol te kakken, maar neemt ook de rol van boze oude witte man zonder gene op zich. Wat dat betreft heeft hij meer zelfspot en humor dan veel van zijn progressieve criticasters.
De eerste helft van de show gaat hij er vol gas in. De grapdichtheid is hoog. Hij zal zijn vaste kijkers qua inhoud nergens echt verrassen. Omarm het leven want het is kort, en laat je niet afleiden door geneuzel van anderen. Dat werk. Toch hebben mijn vriendin en ik meerdere malen enorm zitten lachen. Soms door goed opgebouwde grappen, soms omdat je iets direct voor je ziet, soms omdat je even een spiegel voorgehouden krijgt. En soms omdat hij even heerlijk onbeschaamd tegen een heilig huisje trapt. De tweede helft begint het een beetje te kabbelen en gaan we rustig richting het einde, een einde met passende toegift
Conclusie:
Het einde van de podiumcarrière (gelukkig hebben we zijn columns nog) van Youp is letterlijk het einde van een tijdperk. Nooit geen oudejaarsconference meer van de man die zowel links als rechts mensen aan het lachen kreeg, maar ook tegen zich in het harnas wist te jaren. Zijn vader gaf hem al de goede raad dat als hij succesvol wilde worden succes mooi was, maar de tyfushekel van anderen minstens zo noodzakelijk ging zijn. Youp omarmde het succes met veel enthousiasme, en maakte zich altijd vrolijk over zijn criticasters. De laatste ronde is een geslaagd afscheid met een net scheutje nostalgie.
Be the first to comment