
Scenarist en regisseur Appie Boudellah heeft wat mij betreft Johan Nijenhuis onttroont als de koning van de slappe voorspelbare romcom. De laatste jaren is hij altijd wel goed voor één of twee slecht tot zeer slechte films waar de enige onvoorspelbaarheid nog zit in het totaal afwezig zijn van normaal menselijk gedrag van de personages in zijn films. En ook qua moreel kompas vraagt hij veel van de kijker. Gelukkig is een groot deel van de Nederlandse kijker weinig kritisch.
“Misschien verwacht ze een brief terug?”
Hoofdrolspeler Katja Schuurman geeft gestalte aan schrijfster Jasmijn die al bellende een dodelijk auto-ongeluk veroorzaakt. Daarna stuurt ze brieven naar de weduwnaar van het slachtoffer in de hoop vergeven te worden zodat ze weer verder kan met haar leven. Yep, dat klinkt net zo zelfzuchtig als het is. Deze weduwnaar (Hajo Bruins) heeft daar geen trek in en beantwoord geen van de brieven. In plaats van dat Jasmijn dat accepteert doet ze wat iedereen in een Appie Boudellah comedy doet, ze zoekt de man op. In Marokko. Deze blijkt dagelijkse hulp nodig te hebben. En wat doe je dan? Zonder te vertellen wie je bent neem je die job op je natuurlijk. Met alle grappig bedoelde kluchtige toestanden van dien.
Net als Fuck de Liefde, Just Say Yes en Oei! Ik Groei! zijn de karakters allemaal volstrekt bordkarton en ongeloofwaardig… als mens. Eigenlijk alleen Hajo Bruins slaagt er in om iets met zijn rol te doen, maar hij krijgt weinig hulp van scenario en regie. Die waren waarschijnlijk vooral aan het genieten van de mooie tijd op de opnamelocatie. Eenmaal thuis in de editingroom heeft Appie Boudellah er een haastklus van gemaakt, snel een nieuw project opzetten samen met zijn vaste vrienden zodat hij weer ergens heen kan.
Conclusie:
Volgens de romcom wetten moeten we Jasmijn tijdens deze film als mens zien groeien en een les leren. Ze was aanvankelijk namelijk echt een zelfzuchtig en zelfingenomen mens. Alleen lijkt het script dat hier niet echt te begrijpen. Acteurs en regie zijn meer bezig met mooie plaatjes schieten. Daarbij mag Appie Boudellah wel wat aan zijn timing en editing gaan doen, wat heel veel grappen en potentieel nog aardige momenten slaan dood door slordige regie. Eigenlijk alleen leuk als je nog nooit eerder een film zag en ook geen verwachtingen hebt van normaal menselijk gedrag. Maar de trip naar de filmlocaties is leuk geweest voor de crew, en dat zie je er aan af.
Be the first to comment