
Lieve filmhuisliefhebber, wees voorzichtig met me. Voor veel recensenten was deze film één van de hoogtepunten van het jaar. Ik ben qua filmhuis altijd op zoek naar potentiële topfilms die aan het einde van het jaar op mijn toplijstjes kunnen belanden. La Chimera (het verlangen) van de Italiaanse regisseuse Alice Rohrwacher scoorde belachelijk goede kritieken. Na 15 minuten was ik er wel uit dat deze film er niet op ging komen.
“You’re not meant to be seen by human eyes.”
Net uit de gevangenis komt de onverzorgde Engelse archeoloog Arthur (Josh O’Connor) opnieuw in contact met zijn morsige handlangers: een vrolijk groepje Italiaanse grafrovers die overleven door Etruskische graven te plunderen en de oude schatten die ze opgraven te verpatsen. Er is een vrouw in zijn leven verdwenen, zijn schoonmoeder (Isabella Rossellini) heeft er alle vertrouwen in dat hij haar dochter weer zal vinden. Zaken vinden is namelijk zijn speciale talent. De persoonlijke verzorger van zijn schoonmoeder krijgt ondertussen ook interesse in hem.
Dit klinkt als een simpel uitgangspunt, maar het duurt zeker een dik half uur voor de film een beetje op gang komt. Arthur is een weinig toegankelijke protagonist, en waarom hij dit leven met deze mensen zo doorbrengt is niet snel duidelijk. Ook voor de jaren ’80 is de Italiaanse omgeving waarin hij zich bevind morsig en vergane glorie, en hij leeft in een rommelhutje tegen de oude stadswand. Een man van zijn talenten zou toch beter kunnen vinden dan dit? Je blijft je afvragen wat hier nou precies aan de hand is. Dit moddert zo een uur voort voor de film eindelijk een beetje structuur en vorm begint te krijgen.
Conclusie:
De drie sterren zijn voor de tweede helft waar ik beter in de film kwam, er was zelfs een moment dat deze film wat gevoel bij me wist los te maken. Er zijn namelijk momenten dat er voor Arthur een beter leven om de hoek lijkt te komen. Momenten dat je denkt, nu vindt hij zijn plaats. Maar uiteindelijk moet hij toch weer verder. Regisseuse Alice Rohrwacher wil iets van Arthur en de kijker,maar wat is mij in elk geval niet duidelijk geworden. Het was in elk geval weer eens een heel andere filmervaring, maar een echte beloning voor deze taaie zit blijft uit.
Be the first to comment