Michael Bay heeft de laatste jaren een bijzondere positie in de filmwereld veroverd. Bijna elke film die hij maakt trekt massa’s mensen naar de bioscoop. Maar bijna elke film die hij maakt behoort ook qua recensies tot het dieptepunt van wat Hollywood te bieden heeft. De Transformer-films zijn daar wellicht nog het beste voorbeeld van. Ontploffing hier, slowmotion daar, hup klaar. Met een nieuwe cast en een paar nieuwe Bots probeert Bay opnieuw onze portemonnee leeg te schudden.
Waar is Optimus?
We zijn een paar jaar verder. De liefde van de mensheid voor de transformers is flink bekoeld. De autobots zijn voor een groot deel ondergedoken. Niemand weet waar Optimus Prime is. Een geheim overheidsteam heeft een deal gesloten met Transformer premiejager Lockdown om niet alleen de laatste Decpticons op te sporen, maar ook de Autobots. Ondertussen worstelt uitvinder Cade met zijn eigen problemen. Geen geld, een dochter die naar de Universiteit wil en een naderende uitzetting hangen boven zijn hoofd. Dan vind hij een oude vrachtwagen waarvan hij de onderdelen hoopt te kunnen verkopen. Maar tot zijn grote verrassing is dit natuurlijk niet zomaar een vrachtwagen.
Same old Michael Bay
Zoals verwacht is ook deze film weer vol met de gebruikelijke Michael Bay ingrediënten. We hebben een protagonist die veel potentie heeft maar het even niet meezit. We hebben een meisje dat er (ongeacht de omstandigheden) altijd strak, lekker en opgemaakt uitziet en in alle poses haar strakke kontje kan laten zien. Ook er een grappig bedoeld slacker personage en we hebben een gemene overheidsorganisatie die natuurlijk verantwoordelijk is voor al het onheil en zich gedraagt als een olifant in een porseleinkast. Elke omgeving ziet er all-american mooi uit, zelfs vervallen tankstations. Elk roestplekje is overdreven mooi in beeld gebracht. Dit larderen we met een aantal robots, raciale stereotypen, zeer foute en flauwe humor, half uurtje intro en twee uur lang ontploffingen, en je heb weer een Transformerfilm van Michael Bay. Oh, en we hebben Dinobots.
Nutteloze Dinobots
De fantasieloosheid van dit vierde deel is een prestatie op zich. Nergens tijdens dit veel te lange “spektakel” lijkt Bay zich druk te maken over het feit dat hij voor de vierde keer EXACT dezelfde film lijkt af te leveren. Okay, de irritante Shia LaBeouf en zijn ouders zijn weg, en Mark Wahlberg is een stuk genietbaarder en actiever. (hij vecht zelfs een beetje mee in plaats van om hulp te roepen) Maar verder is deze film oude wijn in nieuwe zakken. Vond je de vorige delen leuk, dan zal je nu ook aan je trekken komen. Was je al geen fan, dan zal je van deze film niet veel vrolijker worden. De Dinobots zijn alleen aan deze film toegevoegd zodat we een Shot hebben van Optimus Prime, rijdend op Grimlock (een mechanische Tyrannosaurus). Meer voegt het niet toe.
Saaie actie
Het grootste probleem is dat de film na een half uurtje van de bekende Michael Bay verhaalopbouw overgaat in twee uur non-stop ontploffingen, schieten en actie. Dat klinkt wel aardig, maar gaat al snel vervelen. Ironisch genoeg zorgt de film ervoor dat je de “slechte” overheid gelijk geeft. De robots slopen zoveel steden en doden zoveel burgers dat de mensheid inderdaad beter af is zonder de Transformers in hun leven. Velen vonden het half uurtje vechten tussen Zod en Superman in “Man of Steel” iets te veel van het goede. Dit is TWEE UUR hiervan. En ook nog eens zonder dat je echt het gevoel krijgt dat het spannend gaat worden of dat je je druk maakt over het lot van iemand in deze film. Ik heb niks tegen actie, graag zelfs. Maar als het me geen moment spanning oplevert voor een goede afloop slaat het dood.
Conclusie
Transformers is wat mij betreft één van de sufste kijkervaringen van het jaar. De film is zoals altijd bij Michael Bay veel te gepolijst qua kleurgebruik, met een overkill aan actie en veel te weinig binding met de karakters. Met name het laatste uur uitzitten werd echt een ware marteling. Alle actie in deze film raakte me geen moment, en ik zat alleen maar op het einde van deze troep te wachten. Ondertussen lijkt Bay ook met deze film weer in de richting van een miljard aan inkomsten te gaan. Dus “Transformers vijf: de verdere verkrachting van jeugdsentiment” kan in productie. Nadat Bay natuurlijk klaar is met het verzieken van de Teenage Mutant Ninja Turtles. Maar één ding is wel duidelijk. Dit is niet langer de schuld van Bay, maar van ons, de kijker. Wij geven hem door hoge kassa-inkomsten mandaat om vooral lekker door te gaan.
Be the first to comment