Voor de derde Harry Potter-film had ik nog geen boek over deze tovenaarsjongen aangeraakt. Om toch eens te kijken hoezeer film en boek op één lijn liggen, ben ik toch in de boeken gedoken. Al gauw was ik dan toch ook in de ban van Harry Potter. Met veel plezier heb ik het vierde boek gelezen (tevens mijn favoriet tot nu toe) en was dan ook zeer benieuwd naar de film. Met overigens weer een nieuwe regisseur. Ditmaal Mike Newell die het best bekend is van Four Weddings and a Funeral. Zal ook dit vervolg overeind blijven staan?
Schoolstrijd
In Harry Potter and the Goblet of Fire draait alles om de Triwizard Tournament. Dit is een toernooi tussen drie tovenaarsscholen waaraan van elke school één leerling mag deelnemen. De leerling die de beste resultaten behaald uit drie moeilijke opdrachten wint de Triwizard Cup en eeuwige roem. Omdat er in het verleden nog wel eens ongelukken zijn gebeurd is de minimumleeftijd van de deelnemers opgeschroefd naar 17 jaar. Toch komt ook de naam van Harry Potter als vierde deelnemer bovendrijven. Niet alleen is hij nu verplicht aan het toernooi deel te nemen als onervaren tovenaar, maar het komt tussen zijn vriendschap met Ron in te staan. En als klap op de vuurpijl heeft Harry ook nog eens nachtmerries over Voldemort die slechte plannen lijkt te hebben met Harry. Hoe zal dat allemaal gaan aflopen?
Continuïteit in de cast
Het is ongelooflijk belangrijk om voor een serie films als Harry Potter de cast bij elkaar te houden. Ik vond het al knap dat dat drie films is gelukt. Maar ook in deze vierde film is de groep acteurs die leraar speelt weer gelijk gebleven en datzelfde geldt overigens ook voor de leerlingen. Zoals bekend is er elk jaar een nieuwe leraar voor Defens Against the Dark Arts. Dit keer is dat Mad Eye Moody gespeeld door Brendan Gleeson. Alweer een grote naam dus. Ook Timothy Spall zien we weer terugkeren in zijn rol als Wormtail en zelfs Gary Oldman komt 5 minuten opdagen in een openhaard. Het is te hopen dat al deze acteurs de komende 3 films ook nog willen komen opdagen, want het is één van de sterke punten van de Harry Potter-serie.
Prachtige decors
Met het vierde verhaal heeft Newell op een bepaalde manier opnieuw kunnen uitpakken voor wat betreft de decors. De school verandert natuurlijk maar weinig, maar met de Quidditch World Cup is er een prachtig stadion gecreëerd waar de spelers mochten rondvliegen. Ik zou zo’n stadion helemaal niet verkeerd vinden voor de volgende Olympische Spelen. Daarnaast boden ook de opdrachten van het toernooi mogelijkheden om op het creatieve vlak alles uit de kast te halen. En dat werd ook gedaan. Zo zag het doolhof er bijvoorbeeld fantastisch uit. Ik zou er zelf niet in rond willen dwalen, want je raakt er zo de weg kwijt. Ten slotte ademt de begraafplaats waar Tom Riddle ligt, een zeer angstaanjagende sfeer uit. De rillingen lopen je over de rug. Prachtig.
Toernooi als middelpunt
Het dikste Harry Potter-boek is ook tevens het boek waarin het meeste gebeurd. Het is dan ook niet meer dan logisch dat een en ander is geschrapt en een aantal verhaallijnen zijn aangepast zodat het allemaal in één avondvullende film past. De Dursley’s zijn voor het gemak even verdwenen en ook de huiself hoefde niet ten tonele te verschijnen. Op zich geen problematische wijzigingen. Zelf vond ik het jammer dat Sirius Black maar 5 minuten is teruggekomen en hij verder verwaarloosd wordt. Zo krijg je niet echt het idee dat Black een belangrijke rol in het leven van Harry is gaan spelen. Omdat men er logischerwijs voor heeft gekozen de nadruk op het toernooi te leggen, zijn ook bepaalde subtiliteiten die wel in het boek zitten verloren gegaan. Wie de vijfde film gaat regisseren zal daar toch echt op terug moeten komen anders wordt het te oppervlakkig.
Conclusie
Harry Potter and the Goblet of Fire is de hele film door zeer onderhoudend. Je komt qua decors weer zeer aan je trekken. Wie de boeken kent zit natuurlijk op de finale van de film te wachten, en terecht, want het is het wachten waard. Hoewel er hier en daar wat subtiliteiten uit het boek zijn geschrapt om de film eenvoudig te houden, is het uiteindelijk niet heel erg storend. Zoals ik al schreef is dat echter wel iets dat in de vijfde film terug moet komen. Harry Potter and the Goblet of Fire is een goede opvolger in deze filmreeks, maar de derde film is tot nu toe de beste. Zelfs als je niet op de hoogte bent van alle Harry Potter-perikelen kun je met een gerust hart deze film bekijken. Gewoon gaan zien dus!
Be the first to comment