Over drugsbaron Pablo Escobar zijn door de jaren heen tientallen films, documentaires en series verschenen. Het lijkt me ergens wel een beetje frustrerend om als Colombiaan continue met deze bladzijde uit je vaderlandse geschiedenis geconfronteerd te worden. Netflix besloot er nog maar een serie aan toe te voegen. Maar valt er nog wel iets nieuws en relevants over Escobar te zeggen?
Misdaad loont?
De serie volgt eigenlijk twee verhaallijnen. Aan de ene kant zien we hoe Pablo via cocaïnehandel een enorm misdaadimperium weet op te bouwen. Maar we volgen ook het verhaal van kersverse DEA-agent Steve en zijn collega Javier die proberen een deuk in de Colombiaanse drugshandel te slaan. Dat valt nog niet mee, want tegen elke kilo die men weet te onderscheppen staat bijna een ton dat wel gewoon zijn weg naar een Amerikaanse neus weet te vinden. Pablo wordt vlot één van de rijkste mensen op aarde en koestert steeds grotere ambities.
Wagner Moura
De serie heeft met Wagner Moura een belangrijke troef in handen. Een fenomenale acteur die met een klein trekje in zijn gezicht een wereld aan emoties kan laten zien. Hij maakt van Pablo Escobar een imposant duister personage, maar toont zich in familiekring ook een verrassend tedere lieve huisvader. Heel makkelijk had Escobar als een stereotype drug-kingpin afgeschilderd kunnen worden. De serie heeft daar ook wel wat voorbeelden van. Maar Moura is het warm kloppende hart van de serie en maakt van Escobar een man van vlees en bloed.
De andere kant
Minder interessant zijn de avonturen van Steve en Javier. De heren krijgen regelmatig een subplotje toegeworpen om de karakters uit te diepen, maar helaas blijft het was twee dimensionaal. Steve heeft vooral problemen met de veiligheid en morele bezwaren van zijn vrouw. Javier is een op papier interessant karakter (een beetje corrupt, maar met het hart op de juiste plaats) waar helaas te weinig mee gedaan is. Hoe langer de nette agent Steve meedoet aan de jacht op Escobar, hoe meer hij buiten de lijntjes leert te kleuren. Men hint wel naar de morele kwesties waar hij mee moet worstelen, maar echt diep gaat dit nooit.
Detail
Aardig aan de serie is dat men tussendoor gebruikt van originele journaalbeelden en fotomateriaal uit die tijd. Die maken het allemaal een beetje meer levend en authentiek. Ook al heeft men soms de waarheid om dramatische redenen een draai gegeven, je kan zien dat een hoop scenes (hoe ongelofelijk soms ook) toch echt op waarheid berusten. De kracht van de serie zit ‘m soms ook in de details. Zo zie je tijdens de openingscredits een shot van een bureau. Daarop staat een foto van de Amerikaanse president. Naarmate de jaren in de serie vorderen verandert ook de foto. Presidenten komen en gaan tenslotte. Dit soort oog voor detail kan ik wel waarderen.
Conclusie
Als Escobar zet Wagner Moura een toprol neer. Zijn prestatie alleen al maakt de serie een must-see. Verder gebeuren er zoveel bijzondere maar waargebeurde dingen dat de serie ook een mooie aanleiding is op wikipedia op te schieten. De klopjacht van de agenten is wat voorspelbaar en minder interessant. Maar daar staat tegenover dat de bijzondere opkomst en ondergang van Escobar fraai in beeld is gebracht. De laatste aflevering waarin Escobar als in een droom door “zijn” stad Medellin loopt, een ijsje koopt en zich voor even anoniem en onaantastbaar waant maakt bijna dat je als kijker wat voor de schurk gaat voelen. Knap, want de misdaden die hij in beeld pleegt liegen er niet om. Aanrader.
Be the first to comment