Vanaf een lelijke hoes wordt ik aangegluurd door een nietszeggend mannetje. De naam die boven het mannetje staat is die van James Spader. De titel van de film is al net zo veelbelovend als de blik in James’ ogen: Alien Hunter. Jongens, wat origineel! Dit lijkt me dus helemaal niks. Maar nadat ik de film heb gestart en de eerste beelden heb gezien, denk ik toch dat ik mijn mening bij moet stellen. Volgens mij kan dit best wel eens een leuke Sci-Fi film worden.
Who you gonna call?
Op Antarctica doet een groepje wetenschappers onderzoek naar de mogelijkheden om landbouwgewassen te kweken onder erbarmelijke omstandigheden. Het onderzoek wordt grotendeels gefinancierd door NASA, die de bevindingen wil gebruiken voor het koloniseren van de verschillende planeten in ons sterrenstelsel. Op een dag wordt er in de buurt van het onderzoekscentrum een merkwaardig object gevonden, dat een bepaald geluidssignaal blijkt af te geven. Men vreest dat het object van buitenaardse komaf is en de hulp van Julian Rome (Spader) wordt ingeroepen. Rome is nu als taalkundige werkzaam aan een prominente universiteit, maar was vroeger alienjager voor de overheidsinstelling SETI (Search for Extra-Terrestrial Intelligence).
Schietstoel
Rome wordt overgevlogen naar Antarctica en begint met zijn onderzoek. Al vrij snel komt hij erachter dat het object inderdaad niet van aardse makelij is en dat het, door een signaal uit te zenden, fungeert als een soort baken. Het object blijkt de schietstoel van een buitenaards ruimteschip te zijn en met het geluidssignaal dat hij afgeeft stelt hij andere aliens op de hoogte van zijn locatie. De buitenaardse capsule zendt echter nog een tweede signaal uit. Dit signaal is gecodeerd, maar Rome weet de code te kraken. De sonische pulsen spellen de woorden ‘Do not open.’ Maar voordat Rome de andere onderzoekers hiervan op de hoogte kan stellen, is er al een cirkelzaag in de capsule gezet en begint de ellende…
Pierebadje
Hoewel Alien Hunter best vermakelijk is, kan de diepgang van de film ongeveer gelijk gesteld worden aan die van een pierebadje in een tropisch zwemparadijs. Binnen een aantal scènes moet aan de kijker duidelijk worden gemaakt dat Rome’s gloriedagen voorbij zijn. Ooit was hij een belangrijke alienjager, maar omdat de overheid de geldkraan voor SETI dichtdraaide, geeft hij nu lessen communicatiewetenschap aan de universiteit. Rome’s karakter wordt echter niet verder uitgediept, hetgeen betekent dat de kijker zelf het één en ander moet invullen. Verder vond regisseur Ron Krauss het ook nodig om nog een soort van ‘liefdeselement’ aan het verhaal toe te voegen en dus ontmoet Rome op Antarctica zijn oude vlam Kate Brecher (Eser). De alienjager had ooit een verhouding met haar, maar Kate ziet nu meer in één van haar mannelijke collega’s, dr. Michael Straub (Lynch). Natuurlijk komen de beide mannen aan het einde van de film nog even tegenover elkaar te staan.
Lelijke hoes
In de inleiding van deze recensie noemde ik het al eventjes, maar de hoes van Alien Hunter is echt spuuglelijk. We zien een close-up van Spader met daarvoor een batterij schotels en een aantal figuren die door een sneeuwstorm lijken te ploegen. Deze figuren heb ik in de film niet teruggezien, waardoor ik me afvraag wat ze op de voorkant van de hoes doen. Verder ligt er een vieze paarsachtige gloed over het geheel heen, wat de hoes een goedkope aanblik geeft. Je kunt natuurlijk stellen dat de kwaliteit van de film belangrijker is dan de vormgeving van de hoes. En ik geef je daar groot gelijk in, maar een lelijke hoes kan ervoor zorgen dat je een film laat liggen, terwijl een aantrekkelijke hoes je kan overhalen om de film toch te huren. In het geval van Alien Hunter moet je jezelf niet laten misleiden door de lelijke hoes, want de film heeft echt wel wat te bieden.
Conclusie
Science-Fiction films zien we eigenlijk nog maar weinig. Voor de fans is het dan ook prettig als er af en toe weer eens eentje verschijnt. Hoewel het verhaal van Alien Hunter niet erg diep gaat, is de film toch voldoende interessant om je aandacht vast te houden. De geluids- en lichteffecten zijn weliswaar niet erg spectaculair, maar zorgen wel voor een mysterieuze, spannende sfeer en bespelen de fantasie van de kijker. In plaats van allerlei overweldigende effecten, zorgen subtiel gebruikte belichting en geluid ervoor dat je echt in de aliens gaat geloven. Voor Sci-Fi fans een aanrader dus! Enne, het voordeel van die lelijke paarse hoes is dat je de film makkelijk kunt vinden in de schappen van jouw videotheek.
Be the first to comment