Het is al weer een flink aantal jaren geleden dat de Amerikaanse film Set it Off in de Nederlandse bioscopen draaide. De film ging over een viertal zwarte vrouwen die amper de eindjes aan elkaar konden knopen en daarom maar banken gingen overvallen. Uiteindelijk liep het verhaaltje voor slechts één van deze dames goed af, de rest werd na hun laatste bankoverval gruwelijk doodgeschoten. Aan deze film moest ik meteen denken bij het zien van Amazones, want het verhaal is nagenoeg hetzelfde.
Overval
Echter hebben we hier niet te maken met vier zwarte vrouwen, maar een viertal Brabantse vrouwen die ook elk hun eigen geldproblemen hebben. Dan wel is het geld nodig een dure hobby uit te oefenen (of het nou om kleding of drugs gaat), leningen af te lossen of gewoon voor voldoende eten op tafel te zorgen. Het plan om zelf een bank te gaan overvallen begint te dagen wanneer de dames zelf getuige zijn van een overval op een benzinestation. Ze zien hoe makkelijk het gaat en met een beetje plannen kunnen ze het vast ook wel zelf. Zo gepland, zo gedaan. Alleen laten ze toch een paar aanwijzingen achter voor de politie. Hoewel het web rondom de dames langzaam begint te sluiten, willen ze nog eenmaal hun slag slaan. En dat is nou juist waar het misgaat en de vrouwen na de overval voor de politie op de vlucht slaan.
Brabants
Voor de film hebben de vier actrices spraaklessen gehad om zo een Brabants accent aan te meten. De film speelt in Brabant af, dus moet het natuurlijk wel zo echt mogelijk lijken. Vooral Susan Visser en Monique van de Ven kwamen er erg goed van af en leken geen moeite te hebben hun aangepaste accent de gehele film vol te houden. Daarentegen viel vooral Georgina Verbaan nog wel eens uit de toon, maar om te zeggen dat dat nou hinderlijk was. Eigenlijk niet. Mede omdat de film een bepaald soort plezier uitstraalt. Je hebt het idee dat de film vol enthousiasme is gemaakt en dat gevoel komt toch over op het publiek.
Niemendalletje?
De Nederlandse film is de afgelopen jaren weer helemaal terug in beeld gekomen. Of dat nou te maken heeft met het mooie belastingvoordeel voor de investeerders of omdat het publiek weer massaal de bioscopen bezoekt, maakt eigenlijk niet uit. Ze zijn er weer, van vage artistieke film tot het populaire tienergenre. Ze zijn misschien niet allemaal even goed, maar ze zijn er wel. Amazones had ik bij voorbaat ingeschaald in de categorie niemendalletje. Achteraf ben ik daar wel op teruggekomen, want de film is stiekem best leuk. De film weet de spanning goed op te bouwen en doordat de vrouwen zich steeds verder de nesten in werken voel je het web insluiten. Dit zorgt ervoor dat tot aan de laatste overval de spanning blijft en je nieuwsgierigheid om te weten hoe ze zich uit deze benarde situatie gaan redden. Daarentegen heb je ook het sumiere subplotje van de alleenstaande moeder en meneer de weduwnaar de agent die verliefd op elkaar worden en de gewetenskwestie lichtjes wordt aangeroerd. Jammer, want echt nodig was dat niet geweest.
Conclusie
Een meevaller is het woord waar ik aan denk bij Amazones. De film is vermakelijk en daarmee geschikt om eens te gaan kijken, maar niet speciaal genoeg om als aanrader uit de bus te komen. Het is zo’n film dat als je hem per se in de bioscoop wilt zien je dat vooral moet doen, maar dat je ook gerust kunt wachten tot deze in de videotheek te huur is. Wat ik zelf erg jammer vind, is dat de film eigenlijk te veel doet denken aan Set it Off. Ik vraag me dan ook af hoe scenarist Barbara Jurgens op het idee voor deze film is gekomen. Wie wil wachten tot de film in de videotheek ligt kan in de tussentijd Set it Off gaan kijken voor het verhaal.
Be the first to comment