Anger Management

Velen zullen Adam Sandler nog niet eens omschrijven als de koning van de grove humor, maar meer als de nar. Hij zal er niet mee zitten, zijn films doen het over het algemeen vrij goed. In deze film krijgt hij echter te maken met twee Oscar Winnaars: Nicholson en Tomei. Adam Sandler heeft misschien een grote bek, maar deze keer laat Nicholson zien dat hij ook flink wat grof geschut tot zijn beschikking heeft.

In therapie
Dave (Sandler) heeft behoorlijke intimiteitsproblemen. Hij durft zijn vriendin niet in het openbaar te kussen en is veel te bescheiden en ingetogen. In een vliegtuig raakt hij betrokken in een vreemde schermutseling met een stewardess, en voor hij het weet staat Dave voor de rechtbank wegens openlijke geweldpleging. Na nog een incident (wederom buiten zijn schuld) lijkt de gevangenis voor Dave onvermijdelijk. Therapeut Buddy (Nicholson) is echter een persoonlijke vriend van de rechter, en krijgt haar zo ver om Dave aan hem over te dragen. Als Dave binnen 30 dagen zijn vermeende agressie onder controle kan krijgen hoeft hij niet de bak in. Buddy besluit dat therapie het meeste effect heeft als hij bij Dave intrekt. Dave ziet dat totaal niet zitten, maar heeft geen keus. Is Dave inderdaad een bescheiden en ingetogen mannetje, of zit er een brok agressie onder dat kalme oppervlak?

Kapstok
Het gegeven van de film is vergezocht, en vooral bedoeld als kapstok voor een hoop grappen en grollen van Nicholson en Sandler. Nicholson is vooral de hele film bezig het bloed onder de nagels van Sandler vandaan te pesten in de hoop dat deze breekt. Aanvankelijk ondergaat Sandler dit allemaal gelaten, maar gaandeweg breekt hij. Nicholson mag zich lekker uitleven als volkomen zotte en ogenschijnlijk compleet gestoorde therapeut. Sandler’s rol is vrij oppervlakkig, en Nicholson speelt hem zonder al te veel problemen van het doek. De rol van vriendin Tomei is zo summier dat we het daar in deze review verder niet over hebben.

Bijrollen
De bijrollen zijn (zoals wel vaker in Sandler films) een lust voor het oog en een feest der herkenning. Als maffe medepatiënten duiken op: Luis Guzmán, Jonathan Loughran, John Turturro, John C. Reilly, John McEnroe, Heather Graham en Woody Harrelson.  Allen vallen op met leuke rollen, en zorgen daar voor de lach waar Sandler niet uit de verf komt. Vooral Harrelson zal bij velen voor hilariteit zorgen door een pracht bijrol als travestiet.

Conclusie
Anger managment is een maar ten dele geslaagd product. Sandler heeft met Punch Drunk Love laten zien dat hij best wel kan acteren, maar deze film legt wel heel pijnlijk zijn tekortkomingen bloot. Nicholson is echter weer lekker op dreef en heeft met zijn grimassen en uitbarstingen de lachers met gemak op zijn hand. Tel daar ook nog eens de prachtige bijrollen bij op, en dan blijkt dat er best te lachen valt met Anger Managment.